Fields/Lependorf - Everything is in the instructions

Ben Taffijn, Draai om je oren

Deze recensie komt te laat, of - zo u wilt - te vroeg. Dit is namelijk muziek voor een herfstavond in november, als de storm rond het huis giert en u lekker behaaglijk thuis in uw luie stoel hangt. Want dit duo, gitarist Scott Fields en shakuhachi-speler Jeffrey Lependorf, presenteert een aantal fijnzinnige, melodramatische composities voorzien van prachtige poëtische titels.

Nu zijn de akoestische gitaar en de shakuhachi (Japanse fluit) instrumenten met een beperkt bereik en dito dynamiek. Verwacht hier dus geen buitenissige uitspattingen. Deze muziek moet het veeleer hebben van de nuance en emotionele zeggingskracht. Evenzogoed: deze muzikanten én componisten is het allemaal wel toevertrouwd.

In 'Terror Babies' worden de klankkleuren van de shakuhachi door Lependorf optimaal ingezet. Hij vertelt zijn verhaal met soepele, lenige bewegingen, daarbij ondersteund door Fields' krachtige aanslagen. In 'Oh, Yes' is het Fields die begint met poëtisch aandoend gitaarspel en als de shakuhachi inzet gebeurt dat met grote intensiteit en transparantie. Het ritme van de gitaar heeft hier wel iets van een blues, waarover de shakuhachi zijn droevige melodie zingt. Maar het is vooral 'The Politics Of Solitude' dat duidelijk maakt dat hier meesters van de verstilling aan het werk zijn. De droevige, wat mistroostige klank van de shakuhachi snijdt hier diep, terwijl de spaarzame, heldere gitaarklanken de nodige kleur toevoegen om het geheel nog enigszins draaglijk te houden. Hier wordt met een minimaal aantal noten een maximaal effect bereikt.

Het album bereikt een climax met de enige cover op het album: 'Naima' van John Coltrane. Het is beslist een van de meest bijzondere uitvoeringen van deze klassieker. Maar vooral Lependorf weet de sfeer van dit ingetogen nummer prachtig te verklanken. Laat de herfst maar komen!